Köyde bir evim

Köydeki bu dingin yaşamın içinde bir yoldaşın eksikliği, bazen rüzgarın ağaçların dallarında fısıldadığı gibi hissettirir; duyulmak isteyen bir ses, tamamlanmayı bekleyen bir hikaye gibi. Toprağın sıcaklığı ellerime işledikçe, içimde bir başkasına uzanma arzusu büyüyor. Birlikte sabahın serininde uyanıp toprağı selamlamak, akşamları yıldızların altında sessizce oturmak, belki de yalnızlığın boşluğunu dolduracak bir gülümseme arıyorum.

O yoldaş belki bir gün köy yolunda belirir, sırtında geçmişin yüküyle ama gözlerinde yeni bir başlangıcın ışığıyla. Belki ansızın, yağmurdan sonra açan bir gökkuşağı gibi gelir. Birlikte, ellerimiz toprakta, gözlerimiz gelecekte oluruz. Bahçeme, tarlama, emeğime bir çift el daha dokunur; çorba daha sıcak, yıldızlar daha parlak olur.

Yalnızlık, insanın yüreğini sınar, ama belki de o yoldaş için hazırlıktır tüm bu çabalar. Gün gelir, emeklerimiz bir olur; tohumlarımız kök salar, sevgimiz çiçek açar. 🌾