Kayinvalidem hergun bizi yemeğe çağırıyordu,

Gel otur sana birsey söyleyeceğim dedi. Allahim aklıma Bi dünya şey geldi o an neyapacagimi bilemedim. Çıkıp gitsem ayıp olur, kalsam ne diyecekti acaba derken peki annecim dedim oturdum kanepeye. Bak ben senin kızımla evlenmeni hiç istememiştim ama ne yaptıysam senden vazgecmedi kızım, sende onu bırakmadın ama ne yalan söyleyeyim iyiki evlenmissiniz kızım seninle çok mutlu. Ben son günlerde sürekli sizinle vakit geçirmeye çalışıyorum çünkü bu dünyada son birkaç yılım kaldı kanser hastayım bunu kızıma söylemedim dayanamaz o bana ama son yıllarımı sizinle gecirmek kızıma doymak istedim, sen bu durumu yadirgarsın diyede sana anlatmak istedim oğlum, bana katlanmak zorunda kaldığın için hakkını helal et. Ben kalan zamanımı bu köyde geçireceğim, kızıma iyi bak hep mutlu olun yavrularım dedi. Ah annecim asıl sen bize hakkını helal et affet beni dedim elini öptüm ve oradan ayrıldım. Kendime hala nekadar kızgın oldugumu anlatamam…