başıma gelen çağresizlik

Akşam yine hastane dönüşü beni eve bırakmak istedi. Bindim arabaya, yorgun ve bitkindim. Kocamın hastalığı, onun yanındaki belirsizlik, tüm bu durumlar beni zaten yeterince yıpratmıştı. Araba ilerledikçe, yolun tanıdık olmadığını fark ettim. Endişelendim ama sessiz kaldım, belki de kısa bir yol kesiyordu. Ancak, araba tenha bir bölgeye yöneldiğinde kalbim hızla çarpmaya başladı.

“Buraya neden geldik?” diye sordum, sesimdeki endişeyi saklayamadan. O ise bana gülümseyerek, “Sadece konuşmak istiyorum,” dedi. Bu gülüş, beni daha da tedirgin etti. Araba durduğunda, içimden bir an önce buradan kaçmak geçti ama kapılar kitliydi. Beni arabadan indirip tenha bir yere doğru sürüklemeye çalıştı.

“Korkmana gerek yok,” dedi, ama ben çoktan korkmuş ve savunmaya geçmiştim. Ona direnmeye çalıştım, “Beni hemen geri götür, yoksa polisi arayacağım,” dedim. Gözlerindeki niyet, sözlerinden çok farklıydı. Kendimi savunmak için çırpındım, ama gücüme yetmiyordu. Bir an için kaçmak zorundaydım, ona tekme attım ve kaçmaya başladım.

Ormanın derinliklerinde koşarken, kalbim deli gibi atıyordu. Her adımda peşimdeki sesleri duyarak daha da hızlandım. Telefonum çantamdaydı ama durup çıkaracak vaktim yoktu. Panik ve korku içinde, nereye gittiğimi bilmeden koştum. Karanlıkta yolumu bulmaya çalışırken, düşe kalka ilerledim.

Sonunda, uzaklarda bir ışık gördüm. Bir evdi, kapıyı çaldım ve nefes nefese, “Yardım edin, lütfen yardım edin!” diye bağırdım. Kapıyı açan yaşlı bir çift, halimi görünce hemen içeri aldı. Durumu onlara anlattım, onlar da polisi aradı. Polis geldiğinde, hâlâ titriyordum ama en azından güvendeydim.

Polis, beni eve götürdü ve ifademi aldı. Ertesi gün, kocama bu durumu anlatmak zorunda kaldım. O da şok olmuştu ve birlikte bu zor durumu aşmaya çalıştık. En yakın arkadaşım dediğim kişinin bu ihaneti, kalbimde derin bir yara açmıştı. Ancak, zamanla bu travmayı atlatmayı başardım.

Bu olay, hayatın ne kadar acımasız ve beklenmedik olabileceğini bir kez daha gösterdi. Ama aynı zamanda, insanın ne kadar güçlü olabileceğini de fark ettim. Yaşadığım bu korkunç deneyimden sonra, hayatta her zaman temkinli ve güçlü olmayı öğrendim.