Anne baba deyip geçiyoruz ama onların değerini ancak yitirdiğimizde anlıyoruz. Çünkü yaşadıkları sürece onların yaşadıkları hemen hemen bizi ilgilendirmiyor, ilgiliymiş gibi davranıyoruz ama aslında gözlerimiz onları görmüyor bile. Ama onların değerlerinin farkına onları yitirmeden önce de varmak mümkün, bu bizim elimizde, yeterki biraz duyarlılık, biraz ilgi ve biraz empati olsun. Huzurevine bırakılan 82 yaşındaki kadının kaleme aldığı mektup, bizim anne babamıza karşı hayatta iken nasıl davranmamız gerektiğini çok güzel anlatıyor aslında. Gelin hep birlikte, bu hayatımızın şimdiki gerçeklerini anlatan mektuba bir göz atalım: “82 yaşındayım, 4 çocuk, 11 torun, 2 büyük torun sahibiyim. Şimdi ise 12 metrekarelik bir odada yalnız başımayım. Artık bir evim, hatta sevdiklerim bile yok. Etrafımda sadece… Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Devamını Okuyabilirsiniz.
Web sitemizde size en iyi deneyimi sunabilmemiz için çerezleri kullanıyoruz. Bu siteyi kullanmaya devam ederseniz, bunu kabul ettiğinizi varsayarız.Tamam
