Alimlerden biri talebesi ile gezerken

 

Talebe bu öneriyi daha güzel buldu ve insanın ayakkabısının amacıylae bir oran para koydu.Hocası ile görünmeyecek şekilde bir ağacın arka kısmına saklandılar.

Bir vakit sonrasında, ayakkabının sahibi geldi. Elbiselerini değiştirdi, ayakkabısını giyerken içersinde bir şey olduğunu farketti. Baktığında bunun para bulunduğunu gördü. Bir müddet çevresine bakındı, hic kimseyi göremeyince, dizleri üserine oturdu ve ellerini açıp:

” Ya Rabbi, eşimin hasta, çocuklarımın aç olduğu
Sence malumdur, verdiğin bu nimet amacıyla Sana ebedi şükürler olsun,” deyip gözyaşlarına boğuldu ve uzun bir vakit ağladı. Bunu gören Hoca ile talebesi de göz yaşlarını tutamadılar…
Sonrasında Hoca talebesine döndü :

” Bu ilk tekliften daha güzel olmadı mı , şu an daha mutlu değil misin?” dedi.
Talebesi:
” Evet Hocam, daha sevinçliyim. Şimdi, daha öncesinden anlamadığım şu cümlenin manasını anladım : Verdiğin vakit, almış olduğun vaktinden daha mutlu olursun”.
Hocası dedi ki: